In 1921 kreeg een kasteel bij Lanaken de functie van
psychiatrisch ziekenhuis. In de streek was het gekend onder de naam "Rijkskrankzinnigengesticht". In
het gesticht verbleven enkel mannen afkomstig uit heel België die dikwijls geen
familie meer hadden of van wie de familieleden geen contact meer zochten. De instelling gebruikte deze begraafplaats
tussen 1921 en 1981 en er werden rond de 1750 overledenen begraven. Sinds 1981
worden de overleden patiënten begraven op de gemeentelijke begraafplaats of
elders op vraag van de familie.
De begraafplaats is ingedeeld in zes percelen, bestaande uit
grasperken met heide en rijen grafzerken. De eenvoudige betonnen kruisen zijn
allen voorzien van een metalen plaatje met de naam en geboorte- en sterfdatum
van de overledene (uitgezonderd een aantal smeedijzeren kruisen en grafstenen).
De percelen worden gescheiden door dreven van fijnsparren. Op het einde van de
hoofddreef, in het zuiden van de begraafplaats, staat een calvarie opgesteld.
Het kerkhof wordt nu in zijn natuurlijke vorm behouden en op
een ecologische manier onderhouden door de patiënten van het huidige
ziekenhuis.
Iemand heeft ooit een klein beertje achtergelaten op het
kerkhof en het is een traditie dat bezoekers het beertje steeds verplaatsen op
een ander kruis zodat het beertje minstens één keer op ieder kruisje van het
kerkhof heeft gestaan. Ook wij hebben dat gedaan en hopen dat de traditie zal
verder gezet worden.
